ஹரிப்ரியா

மீராவின் உடல்நிலை மோசமாகிக்கொண்டே போக மருத்துவர் வரவழைக்கப்பட்டார். குழந்தை கஷ்டப்படுவதைப் பார்த்து தாத்தாவும் அழ, அவளோ தாத்தா, அழாதீங்க. என் வியாதிக்கு இந்த வைத்தியமெல்லாம் பயன்படாது. இவருக்கு உள் மனத்தின் நோய் பற்றி தெரியாது. எப்படி மருந்து கொடுப்பார்? உனக்கென்னம்மா கஷ்டம்? தெரியாத மாதிரி கேக்கறீங்களே என்னால் கிரிதாரியை விட்டுட்டு ஒரு நிமிஷம்கூட இருக்கமுடியாது. நீங்க குறிச்சிருக்கற மணநாளில் நான் கிரிதாரியோடு சேர்ந்துவிடுவதுதான் ரெண்டு பேருக்கும் நல்லது. என்ன உளற்ற மீரா? நீ இப்படி பேசறதைக் கேட்கவா உன்னை கஷ்டப்பட்டு வளர்த்தேன்? எனக்கும் உன் விருப்பத்துக்கு மாறா நடக்க இஷ்டமில்லை. ஆனா, ராணாவுக்கு வாக்கு கொடுத்துட்டேனே. என்ன பண்றது? அவர் நம் மஹாராஜா. கல்யாண அழைப்பை அனுப்பிட்டு இப்ப மறுத்தா அவர் போருக்கு வருவாரோன்னு வேற பயமா இருக்கு. என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் இருவரும் அமைதியாகி விட்டனர். மருத்துவர் மீராவின் கையைப் பிடித்து நாடி பார்க்கக்கூட அவள் அனுமதிக்கவில்லை. என்னை இன்னொருவர் தொடலாகாது என்று சொன்னாள். வேறு வழியின்றி அவர் கண்ணால் பார்த்து மருந்து கொடுத்து விட்டுப் போனார். மூர்க் பைத் மர...

ரகுநாத தாஸ் மஹாராணாவின் ராஜகுரு என்பதால், ராணா அவர் மீது மிகுந்த மரியாதை வைத்திருந்தான். மேலும் சிறு வயதிலேயே தந்தையை இழந்துவிட்டிருந்த ராணா. ரகுநாத தாஸின் கண்காணிப்பில்தான் வளர்ந்தான். எனவே தந்தை ஸ்தானத்திலும் வைத்து மரியாதை‌ செய்வான். எனவே தன் மகன் போன்ற ராணாவிற்கு மீராவுடனான திருமணம் பெரிய ‌மன ஆறுதலைத்தரும் என்று எண்ணினார் அவர். ராணாவிடம் அவர் மீராவைப் பற்றிச் சொல்ல சொல்ல, அவனுக்கு உடனே மீராவைப் பார்க்கவேண்டும் என்ற ஆவல் எழுந்தது. அவனது எண்ணத்தைப்‌ புரிந்துகொண்ட ரகுநாததாஸ் தூதாராவிற்கு மீராவை ராணாவிற்காகப் பெண் கேட்டு  ஓலை அனுப்பினார். மஹாராணா கும்பாருடன் மீராவிற்குத் திருமணமா? தூதாராவ் மகிழ்ச்சியின் எல்லைக்கே சென்றார். தாயில்லாத பெண்ணை நல்ல இடத்தில் திருமணம் செய்து வைக்கவேண்டுமே என்று அவர் கவலைப்படாத நாளே இல்லை, வேண்டாத தெய்வமே இல்லை. உடனேயே புரோஹிதரை அழைத்து திருமணத் தேதியை நிச்சயம் செய்தார். சம்மதம் சொல்லி, திருமணத் தேதியையும் குறிப்பிட்டு, அழைப்பு ஓலை  அனுப்பிவிட்டார். அரண்மனை முழுதும் குதூஹலம் பரவிற்று. அங்கே ஒருவருக்கும் மீராவின் சம்மதம் கேட்கவோ, அவளது விருப்பம் அறியவ...

குழந்தை மீரா அழுகிறாள் என்று தாத்தாவிற்குச் செய்தி பறந்தது. மனம் பொறாமல் மீண்டும் மீராவைப் பார்க்க வந்தார். தாத்தாவைப் பார்த்ததும் மீரா அழுவதை நிறுத்திவிட்டாள். என்ன மீரா அழறயா? இல்ல தாத்தா.. பொறந்ததிலேர்ந்து உன்னைப் பாக்கறேன், எனக்குத் தெரியாதா.. சொன்னாப் புரிஞ்சுக்கோ மீரா. இந்த கிரிதாரியே உனக்கேத்த மாப்பிள்ளையா அனுக்ரஹம் பண்ணுவார். நீ வருத்தப்படும்படி எதுவும் ஆகாது. ஏன் தாத்தா நான் கிரிதாரியைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாதா ? முடியாதும்மா.. சீதா, ருக்மிணியெல்லாம் பண்ணிண்டாங்களே? அப்ப பகவான் பொறந்திருந்தார் மா. அவர் பூமியில் அவதாரம் பண்ணின சமயம் அது சாத்தியம், இப்ப அப்படி அவதாரம் இல்லையே. தாத்தா நான் கிரிதாரியை என் கணவரா வரிச்சுட்டேன். இன்னொருத்தரை எப்படி கல்யாணம் பண்ணிக்கமுடியும்? போதும் மீரா சொன்னாக் கேளு, அழக்கூடாது. நல்ல இடத்தில் க்ருஷ்ண பக்தனா, உன் பக்திக்குத் தடை சொல்லாதவனா  பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வெக்கறேன். மனசை தயார் பண்ணிக்கோ.. தாத்தா போய்விட்டார். சிலைபோல் நின்றாள் மீரா. மீராவின் மனம் மாறுவதற்காக நிறைய சாதுசங்கம் ஏற்பாடு செய்தார் தூதாராவ். சாதுக்கள் வந்து பஜனை, கதை என்று ச...

மீராவும் கிரிதாரியும் தனி உலகத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர். மீராவிற்கு இவ்வுலக நிகழ்வுகளுடனான தொடர்பு அறவே விட்டுப்போயிற்று.  தோட்டத்திலுள்ள மயில், குயில், கிளி மற்றும் சில தோழிகள் இவைகளே , அவளது உலகத்தில்‌ இருந்தன. அவர்களை விளித்துப் பாடியும் ஆடியும் பேசியும் மகிழ்ந்தாள். எவ்வளவு அழகான உலகம் அது! அவளது தூய்மையான  அன்பைக் கண்டு பெரியவர்களாலும்‌ ஒன்றும் சொல்லமுடியவில்லை. என்ன இருந்தாலும் தாத்தாவிற்குக் கவலை விடுமா? இந்தப் பெண்ணுக்குக் கல்யாணம் செய்தால் என்ன செய்வாளோ என்ற கவலை அவர் மனத்தைக் கலக்கிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு நாள் குழந்தையை அழைத்து,  மீரா, நீ சிறு குழந்தையில்லை, இப்படி பொம்மையோடு  விளையாடிண்டிருக்கியே. வெட்கத்தை விட்டு இப்படி ஆடிப் பாடுவாங்களா? ரஜபுத்ரப் பெண்கள் இவ்வாறு ஆடமாட்டாங்கம்மா என்றார். என்ன தாத்தா.. நான் உங்களுக்குக் குழந்தைதானே  இல்லைன்னு சொல்றீங்க? உன் வயதுப் பெண்களைப் பாரும்மா, அவங்களுக்கெல்லாம் கல்யாணம் ஆயாச்சு. எவ்வளவு பொறுப்பா குடும்ப நிர்வாகம்‌ பண்றாங்க பாத்தியா? தாத்தா இதுவரை கல்யாணம் ஆகாத பெண்களுக்குத்தானே கல்யாணம் பண்ணமுடியும்?  ஆ...

தூதாராவின் அரண்மனைக்கு வந்திருந்த ஸாது, ஸந்த் ரயிதாஸ் என்பவர். கண்ணனின் லீலைகளையும், மீராவின் பக்தியையும் நன்கு புரிந்து கொண்டிருந்த அவர் கிரிதாரியை மீராவின் கைகளில் ஓப்படைத்ததால் குரு ஸ்தானத்தில் அமைகிறார். கிரிதாரி அவளது கைகளில் வந்ததிலிருந்து ஒருகணம் கூட அவனைப் பிரிந்தாளில்லை. ஒரு நாள் வாசலில் ஒரு திருமண ஊர்வலம் போய்க்கொண்டிருந்தது. அவர்கள் முறைப்படி குதிரை மீது மணமகனை அமரவைத்து, பல்வேறு வாத்யங்கள் இசைத்துக்கொண்டும், அனைவரும் நடனமாடிக்கொண்டும்‌ சென்று கொண்டிருந்தனர். சத்தம்‌கேட்டு உப்பரிகைக்கு ஓடிவந்தாள் மீரா.. மீராவின் வளர்ப்புத்தாயும் இன்னும் சிலரும்  அங்கே வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அம்மா அது என்ன? அது கல்யாண ஊர்வலம் மீரா கல்யாண ஊர்வலமா? அப்டின்னா?  குதிரை மேல உட்கார்ந்து போற  பையனுக்கும் ஒரு பெண்ணுக்கும் கல்யாணம்.  பெண்ணுக்கா? அவளைக் காணோமே.  அவள் மண்டபத்தில் இருப்பாள்.  இவங்க ஏன் ஆடறாங்க. அவங்க வீட்டுக் கல்யாணமில்லையா? சந்தோஷத்தில் ஆடறாங்க. எல்லாப் பெண்ணுக்கும் கல்யாணம் நடக்குமா? ஆமாம் மீரா. எனக்குமா? உனக்கும்தான் .. உன் அழகுக்கு பெரிய ராஜக...

கிரிதாரியை மீராவின் கையிலிருந்து பிடிவாதமாக வாங்கினார் தூதாராவ். ஸாதுக்களுக்குப் பிழை ஏற்பட்டுவிடப்போகிறதே என்பது அவரது பயம். தெய்வம் தனக்குப் பிழை செய்பவரைப் பொறுக்கும். தன் அடியார்களுக்குச் செய்யும் பிழையைப் பொறுக்காது, சாபம் கூடக் கொடுக்க வேண்டாம். அவர்களது சிறிய அத்ருப்தியே பெரிய அளவில் கேடு விளைவிக்கும். ஆனால், ஸாதுக்களின் நிலை வேறாக இருந்தது. அவர்கள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர்... இவ்வளவு காலமாகப் பூஜை செய்துவருகிறோம், இன்னும் இவனை உயிருள்ள மூர்த்தியாக எண்ணத் தெரியவில்லை. விக்ரஹம் விக்ரஹம் என்று எண்ணிப் பூஜை செய்தால் அவனும் விக்ரஹமாகவே இருந்து விடுகிறான். இந்தச் சின்னக் குழந்தையின் கள்ளமில்லாத அன்பு எங்களுக்கு எப்போது வருமோ.. காலையிலிருந்து கிரிதாரியைக் காணவில்லை என்றதும் எங்களுக்குக் கவலை ஏற்ப்பட்டது. விக்ரஹத்தை ஏதாவது எலி இழுத்துப் போட்டிருக்கும் என்றெல்லாம் தோன்றியது. ஆனால், ஒரு குழந்தையைத் தொலைத்தாற்போன்ற துடிப்பு ஏற்படவில்லை, மூர்ச்சித்து விழவில்லை, நீங்கள் தவறாக எண்ணுவீர்கள் எனவே கிரிதாரி இல்லாமல் கிளம்பிவிடலாம் என்று கூட நினைத்தோம். எங்களுடைய பக்தி எங்கே? கண நேரம் பிரிந்ததும் ம...

வெகு நேரம் கிரிதாரியின் ஸந்நிதியிலேயே அமர்ந்திருந்த மீராவை அன்னை வந்து அழைத்துப்போனார், உறக்கம் வருமா குழந்தைக்கு? மறுநாள் பொழுது விடிந்தது. காலையில் கிரிதாரிக்கு பள்ளியெழுச்சி பாடத் துவங்கினர் ஸாதுக்கள். மீரா இன்னும் வரலியே.. அவர்களது கண்கள் தேடியபோதும், ஸ்வாமி ஆராதனத்தைக் காக்க வைக்க இயலாதே. பாடல்களைப் பாடி திரையைத் திறந்தால் அங்கே.. கிரிதாரி இல்லை. தூக்கிவாரிப் போட்டது அனைவர்க்கும். ஸ்வாமி எங்கே? ஸ்வாமி எங்கே? ஒருவரை ஒருவர் கேட்டுக் கொண்டனர். விக்ரஹத்தைக் காணோமே.. எங்கே போயிருக்கும்? நான் ராத்ரி டோலோற்சவம் பண்ணித் திரை போடும்போது இருந்ததே. அந்த அறை முழுவதும் தேடினார்கள். எலி ஏதாவது இழுத்துப் போட்டிருக்கலாமோ என்றெண்ணினர். தூதாராவிடம் சொல்லத் தயக்கமாக இருந்ததது.. நான்கு மாதங்களாக அப்படித் தாங்கினார், இன்று கிளம்பும் சமயம் காணவில்லை என்று சொன்னால் மனம் வருந்துவார். ஏதாவது கடுமையான சோதனை, தண்டனை என்றெல்லாம் உத்தரவிட்டால் எல்லாருக்கும் கஷ்டம். நாம் வந்தவழியே கிளம்பலாம் என்று முடிவெடுத்தனர். அப்போது தூதாராவ் அங்கு வந்தார். என்னாச்சு? உங்கள் எல்லார் முகமும் ஏன் வாடியிருக்கு? பேசாமல் இருந்த...

நாள் முழுவதும் கிரிதாரியின் ஸந்நிதியில் மாலை கட்டுவதும், பாடல்கள் பாடுவதும், ஆடுவதும், கதை கேட்பதுமாகக் கழிந்துகொண்டிருந்தது மீராவிற்கு. அதிகாலை கிளம்பி அவன் ஸந்நிதிக்குள் வந்தால் இரவு டோலோற்சவம் ஆகி, அவன் பள்ளியறைக்கு எழுந்தருளித் திரை போடும் வரை அங்கேயே பழியாய்க் கிடந்தாள். காலம்‌ நிற்குமா? நாள்கள் ஓடின. திரும்பிப் பார்ப்பதற்குள் நான்கு மாதங்கள் ஓடிவிட்டன. ஒரு நாள் வந்திருந்த ஸாதுக்களுள் ஒருவர் தூதாராவிடம் சென்று, மஹராஜ்! நாங்கள் வந்து நான்கு மாதங்கள் ஆகிவிட்டன, சாதுர்மாஸ்ய விரதம் இன்றோடு முடிகிறது. நாங்கள் அதற்கு மேல் ஒரே இடத்தில் தங்கலாகாது, நாளைக்‌ காலை புறப்படலாம் என்று முடிவு செய்திருக்கிறோம். தாங்கள் எங்கள் அனைவரையும் ஒரு குறைவும் வராமல் மிக நன்றாகப் பார்த்துக்கொண்டீர்கள். சாது சேவையில் தங்களுக்கிருக்கும் ஆர்வம் போற்றத்தக்கது. தங்கள்‌பேத்தி மீரா இவ்வளவு இளம் வயதிலேயே சாது சேவையிலும், பகவத் பக்தியிலும் மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டிருக்கிறாள், எங்களுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. தங்களையும் தங்கள்‌ குடும்பத்தாரையும் இறைவன் சௌக்கியமாக வைக்கட்டும் என்று கூறினார். இதைக் கேட்டுக்கொண்...

கிரிதாரி வந்ததிலிருந்து மீராவிற்குத் தன் அறையில் இருப்பே கொள்ளவில்லை. நாளின் பெரும்பகுதியை கண்ணனின் ஸந்நிதியிலேயே கழித்தாள். அதிகாலை எழுந்து குளித்துவிட்டு உடை உடுக்கும்போதே தன்னை வளர்த்த அன்னையிடம் ஆரம்பிப்பாள். அம்மா, இந்த நீலப் பாவாடை போட்டுக்கவா? மஞ்சளா? உனக்கு எது பிடிக்குதோ அதைப் போட்டுக்கயேன் மீரா. அதில்லமா, இன்னிக்கு கிரிதாரி குளிச்சப்றம் எந்த நிறத்தில் உடை போட்டுப்பான்? எனக்கெப்படித் தெரியும் செல்லம்? சரி, நான் இந்த நீலப் பாவாடை போட்டுக்கறேன். கிரிதாரியும் இதே நிறத்தில் போட்டுக்கறானான்னு பாக்கலாம். இப்படியாக, காலை எழுந்தது முதல் மீராவின் பேச்சு, செயல்கள்‌ அனைத்தும் கிரிதாரியைச் சுற்றியே அமைந்தன. தோட்டத்தில் இருக்கும் பூக்களைத் தானே பறித்துக்கொண்டு கிரிதாரியைப் பார்க்க ஓடுவாள். அங்கே ஸாதுக்கள் கிரிதாரிக்குப் பிரபோதனம் (பள்ளியெழுச்சி) பாடும்பொது மீராவும் சேர்ந்துகொள்வாள். அவளது இனிமையான குரலைக் கேட்டு, ஸாதுக்கள் குழந்தையே பாடட்டும் என்று மெதுவாக வாய்க்குள் பாடிக்கொள்வார்கள். திரை எப்போது திறக்கும் என்று மீராவிற்கு ஒரே பரபரப்பாக இருக்கும். திரை திறந்ததும் பார்த்தால் ஆச்சரியமாக கி...

தாய் தந்தை இல்லாத குறையே தெரியாமல் மீராவை  மிகவும் செல்லமாக வளர்த்தார் தூதாராவ். அரசாங்க காரியங்கள் போக மீதி நேரம் முழுவதும் குழந்தையுடனேயே செலவழித்தார். அவளுக்கு நிறைய கண்ணன் கதைகளையும், ஸாதுக்களின் கதைகளையும் சொல்வார். குழந்தைக்குத் தாத்தாவிடம் கதை கேட்பதென்றால் கொள்ளை ஆசை. விழி விரியக் கேட்டுக் கொண்டிருப்பாள் குட்டி‌மீரா.  ராஜபுத்ரப் பெண்கள் பொதுவாக அந்தப்புரத்தைத் தாண்டுவதில்லை.  அவளுக்காக அரண்மனையிலேயே நிறைய ஸத்சங்கங்களை ஏற்பாடு செய்தார் தூதாராவ். அரண்மனையில் எப்போதும் கதை, பஜனை என்று ஏதாவது நடந்துகொண்டே இருந்தது. ஸத்சங்கமே ஒரு ஜீவனை இறைவனுக்கு மிக அருகில் கொண்டு சேர்க்கிறது. அதிலும் இறைவனைப் பற்றிய கதைகளைக் கேட்பது முதல் படி. அதுவே கடைசிப் படியும்கூட. ஏனெனில் ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி அறியவேண்டுமானால் அதைப் பற்றிக்  கேட்கவேண்டும். வீட்டிற்கு ஒரு பொருள் வாங்குவதானால் கூட அதைப் பற்றிக் கேட்டு, பலரிடம் விசாரித்து அதன் நன்மை தீமைகளை ஆராய்ந்து பின்னர்தானே வாங்குவதற்கு முடிவு செய்து கடைக்குச் செல்கிறோம்? கண்ணுக்குத் தெரியும் லௌகீகமான பொருள்களுக்கே இப்படி என்றால் கண்ணுக்கு...

ராஜஸ்தானின் அழகிய சிற்றூர் சித்தோடு. எல்லா வளங்களும் நிறைந்து பசுமை கொஞ்சும் அந்த பூமிக்கு ஆபத்துகளும் அதிகமாயிருந்தது, அழகாக இருப்பதே ஆபத்துதானே. அடிக்கடி அன்னியப் படையெடுப்பு வந்துகொண்டே இருந்தது. அந்நியர்களுக்குக் கட்டுப்படாமல் வாழ்ந்த ராஜபுத்ரச் சிற்றரசுகளுள் சித்தோடும் ஒன்று. அந்நாட்டின் அரசர் தூதாராவ் என்பவர். அவரது இளைய மகன் மாவீரன் ரத்தன் சிங். அடிக்கடி வந்துகொண்டேயிருந்த அன்னியப் படையெடுப்புகளில்  வெற்றிக் கனியை ஈட்டிய அவரது ஆயுளைக் காலம் பறித்தது. இளவயதிலேயே போர்க்களத்தில் வீரமரணம் எய்தினார். அழகு மனைவியோ உடன்கட்டை ஏறினார். (சிலகாலம் வாழ்ந்து பின் கணவனின் பிரிவால்  இறந்தார் என்றும் சொல்கிறார்கள்). மூத்தமகன் ஏற்கனவே வீரமரணம் எய்திய நிலையில் குலக்கொழுந்தாக ரத்தன் சிங்கின் சின்னஞ்சிறுப் பெண் குழந்தை மட்டும் எஞ்சினாள். மகன்கள் இருவரும் இறந்துபட்ட நிலையில், தனக்கும் வயதாகிவிட்டதால், அந்நியப்படையெடுப்பின் அபாயங்களிலிருந்து மக்களைக் காக்க, தூதாராவ் தன் சிற்றரசை மேவார் ராஜ்ஜியத்தோடு இணைத்துக்கொண்டார். அவரது ஒரே ஆறுதல் பேத்தி மட்டும்தான்.  உலக வாசனைகளே இன்றி பக்தி விருக்...

நான்  உன் பெயரின்  வழிச் செல்கிறென்.. நீ  என் வழியில் வா..   <<Previous     Back to Index