ஹரிப்ரியா

  பூமியைப் பிளந்துகொண்டு கஷ்டப்பட்டுத் தலைநீட்டும் சிறு புல்லைப் போன்றது உன் மீதான என் நம்பிக்கை.. இனி.. அது மரமாய் வளர்வது உன் அரவணைப்பினால்தான்..

  உறங்கும் நேரம் நினைவாய் நிற்கும் நீ.. விடிந்ததும் என்னை எழுப்பி இப்பாழும் உலகில் தள்ளிவிட்டு எட்டி நின்று வேடிக்கை பார்க்கிறாய்.. உன் பார்வை என்னை வழுக்கும் விஷய விஷங்களுக்குள் விழாமல் காத்தபோதும் உன் கரம் பிடித்து நடக்க மனம் ஏங்குகிறது.. https://scontent.fmaa6-1.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/57581506_10157339411966757_4139913448991490048_n.jpg?stp=dst-jpg_s720x720&_nc_cat=107&ccb=1-7&_nc_sid=8bfeb9&_nc_ohc=J2LEK8zyhagAX_hk85m&_nc_ht=scontent.fmaa6-1.fna&oh=00_AT8dM83ru_uPZpZN_GJRFRJta95e7Eylmih0P6k3Q8uYSg&oe=62D8386C

நீ இங்கேதான் இருக்கிறாய்.. தென்றல் சுமந்து வரும் துளஸியும் மகிழம்பூவும் கலந்த நறுமணம்.. நேற்று வாடத்துவங்கியிருந்த புற்கள் பசுமை போர்த்தி இன்று நிமிர்ந்து நிற்கின்றன.. யமுனையின் துள்ளல் நேற்றைவிட அதிகமாய்.. மரக்கிளைகள் நீ தடவிச்செல்ல வாகாய்த் தழைந்திருக்கின்றன.. இம்மலர்கள் வழக்கத்தை விடச் சற்று பெரியதாய்.. நீ இங்கேதான் இருக்கிறாய்.. எனக்குத் தெரியும்.. என்னைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாய் என்பதும் தெரியும். எனக்கது போதும்.. நான் உன்னைப் பார்க்காவிடில் என்?  

  எப்போதும் என்னை யாரோ கூர்ந்து பார்த்துக்கொண்டே இருப்பதை உணர்கிறேன். சுற்றி யாருமே இல்லாவிட்டாலும் அப்பார்வையின் கூர்மை என்னைத் துளைக்கிறது. பார்வைக்கான விழிகளை தேடி தேடிச் சலித்தபின் என் விழிகளை மூட, ஓராயிரம் குப்பைகளுக்கு நடுவில் சகித்துக்கொண்டு வாழும் உன் வைரப்பார்வை அறுக்கிறது என் மனத்திரையை.

ப்ரபஞ்சம் முழுவதும் நீயே வியாபித்திருப்பதால்.. நான் எத்திசையில் சென்றாலும் என் பயணம் உன்னை நோக்கியதாகவே அமைகிறது..  

ஸாங்கேத்யம் வா பாரிஹாஸ்யம் வா ஸ்தோப4ம் ஹேலனமேவ வா | வைகுண்ட2நாமக்3ரஹணம் அஶேஷாக4 ஹரம் விது:3|| (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 6:2:14) உலகியல் வேலைக்காக ஏதோ காரணமாக எதையாவது நினைத்துக் கொண்டோ, ஜாடையாவோ,  பாடும்போது ஆலாபனை முற்றுப்பெறவோ, பிறரை அழைக்கவோ, ஏளனம் செய்யவோ, எவ்வாறாகிலும் பகவன் நாமத்தை ஒருவர் உச்சரிப்பாராகில், அவரது பாவங்கள் அனைத்தும் அழிந்து விடுகின்றன. படம் :  ஸ்ரீ சதுர்புஜ நாதர், மெர்டா நகரம், ராஜஸ்தான்.