ஹரிப்ரியா

கண்ணனின் வாழ்வில்தான் எத்தனை எத்தனை துயரங்கள்? இன்னும் சொல்லப்போனால் ராமாவதாரத்தைக் காட்டிலும் க்ருஷ்ணாவதாரத்தில் அதிகமான துயரச் சம்பவங்கள். 125 வருடங்கள் இந்த பாரத தேசத்தில் வாழ்ந்த கண்ணன் பூலோகம் மட்டுமல்லாது, ஈரேழு பதினான்கு லோகங்களுக்கும்‌ சென்று தன் பாதங்களைப் பதித்துவிட்டிருக்கிறான். சிறையில் பிறந்து, பெற்ற தாய் தந்தையரைப் பிரிந்து, வேறோரிடத்தில் வளர்ந்தான். அங்கும் அவனுக்கு தினம் தினம் கொலை அச்சுறுத்தல்கள். வளர்த்தவர்களைப் பிரிவதைப் போல் கொடுமை உண்டா? சரி, மதுராவிலாவது நிம்மதியான வாழ்வா என்றால், கம்சனைக் கொன்றதற்காக அவனது மாமனார் ஜராசந்தன் பதினேழு முறை படையெடுத்து வந்தான். ஒவ்வொரு முறையும் ஜராஸந்தனை மட்டும் உயிரோடு விட்டு, அவனது சைன்யங்களை நிர்மூலமாக்கினான் கண்ணன். அடிக்கடி போர் வந்துகொண்டேயிருந்ததால், வாழுமிடத்தை விட்டு அவ்வளவு பேரையும் கடலுக்குள் துவாரகா நகரம் நிர்மாணித்து குடியேற்றினான். ருக்மிணியோடு விவாஹம் நடந்தது. ஆனால், அவனை மாமனார் வீட்டில் அழைத்து மரியாதை செய்தவர் உண்டா? வீண்பழி வேறு சுமந்தானே?  எவ்வளவு அசுரர்கள்? மஹாபாரதத்தின் சூத்திரதாரியாய் இருந்து எவ்வளவு காரியங்

கம்ஸ வதம் மதுராவை நோக்கிய கண்ணனின் பயணத்தால் அவனது வாழ்வே வேறு திசைக்கு மாறியது. கண்ணனும் பலராமனும் நகருக்கு வெளியிலேயே ரதத்தை நிறுத்தி இறங்கிக்கொண்டு,  நாங்க ஊரையெல்லாம் சுத்திப் பாத்துண்டே மெதுவா வரோம் சித்தப்பா  என்று சொல்லி அக்ரூரரை அனுப்பிவிட்டனர். அதன் பிறகு பின்னாலேயே வண்டிகளில் வந்த சிறுவர்களோடு சேர்ந்து கொண்டார்கள். அவர்களுக்கு தேவைப்படும் வஸ்திரங்களைத் தர மறுத்து அவமதித்த ஒரு தையல்காரனுக்கு முக்தி கொடுத்தான் கண்ணன். செல்லும் வழியில் ஒரு பூக்காரன் கண்ணனையும் பலராமனையும் அழகிய மாலைகளால் அலங்கரித்து விட்டான். அவனுக்கு கண்ணன் தன் அம்ருத கடாக்ஷத்தை வாரி வழங்கினான். எதிரே அஷ்டகோணலாக உடல் வளைந்திருந்த ஒரு பெண் வந்தாள். அவள் கம்சனின் அரண்மனைக்கு தினமும் சந்தனம் அரைத்துக் கொடுப்பவள். கை நிறைய மணக்கும் சந்தனம் எடுத்துக்கொண்டு வந்து கொண்டிருந்த அவளெதிரே சென்று கண்ணன் நின்றான். மேலே செல்ல வழியின்றி யாரோ தடுப்பதை உணர்ந்தவள் நிமிர்ந்து பார்த்தாள். சொக்கிப்போனாள். தேடி வந்து இப்படி ஒரு தரிசனமா? என்ன அழகு? சந்தனம் வேணுமா? எடுத்துக்கோங்க ராசா.. நீயே பூசிவிடேன்.. அவ்வளவ

ப்ரமை விலகியது இன்றைய பொழுது விடியாமலே இருந்திருக்கலாம். இதற்கு முன்னும்‌ பின்னும்‌ சூரியன்‌ அவ்வளவு வசவு வாங்கியிருக்கமாட்டான். சூரியன் வரும்பொழுதே தன்னை‌ நொந்து கொண்டான். தேர் தயாராகி நிற்க, ரதத்தில் கண்ணனும், பலராமனும்‌ ஏறுவதைப் பார்க்கும் தைரியம் அங்கே யாருக்குண்டு? ரதத்தைப்‌ பார்த்ததிலிருந்தே ஊர் முழுதும்‌ விதம்‌ விதமான பேச்சுக்கள். இப்போது கண்ணன் புறப்படுகிறான் என்று அனைவருக்கும் தெரிந்துவிட்டது. அத்தனை பேரும் நந்த பவனத்தின் வாசலில்‌ கூடிவிட்டனர். யசோதை சிலைபோல் இருந்தாள். அம்மா சீக்கிரம் வந்துடறேன் என்று கண்ணன் சொன்னது அவள்‌ காதில் விழவேயில்லை. கோபிகள் எல்லாரும் ரதத்தைப் பிடித்துக்கொண்டு கிளம்ப விடமாட்டோம்‌ என்று அடம்‌ செய்தனர். சூரியனைத் திட்டினர். இவ்வளவு க்ரூரமாக தங்களிடமிருந்து கண்ணனைப் பிரித்துக்கொண்டு‌ செல்பவருக்கு அக்ரூரர் என்று பெயரோ என்று அவருக்கும் அர்ச்சனைகள் விழுந்தன. கண்ணன் அவர்களிடம்‌ சீக்கீரமே வந்துவிடுகிறேன் என்று வேண்டிக் கேட்டுக்கொண்டு கிளம்பினான். இருப்பினும் சிலர் ரதத்தின் குறுக்கே சாலையில் வந்து விழுந்தனர். கண்ணன் அவர்களையும் சமாதானப் படுத்திவிட்

கடைசி இரவு நந்த பவனத்தின் வாசலில் தேர் வந்து நின்றது. உள்ளேயிருந்து மான்குட்டி போலத் துள்ளிக்கொண்டு ஓடி வருவரும் சிறுவன் யார்? அவன் ஓடி வரும்போது  அவனது மேலாடை பறக்கும் அழகு, மார்பிலிருந்த முத்துமாலைகள் அசையும் அழகு, மயில்பீலியாடும் அழகு, கழுத்தைச் சுற்றி குழலாடும் அழகு, அவன் குழைகளாடி கன்னத்தோடு இழையும் அழகு, ஓடிவரும்போது அவன் கரங்கள் முன்னும் பின்னும் செல்லும் அழகு, காலிலுள்ள நூபுரம் எழும்பிக் குதிக்கும் அழகு, அது ஒலிக்கும் இசையின் அழகு, எதைப் பார்ப்பது? எதை விடுப்பது? ஒன்றை நோக்கினால் இன்னொன்றைப் பார்க்க முடியவில்லை. இவன்தான் கண்ணனோ? அவன் பின்னாலேயே நீலப்பட்டு உடுத்திக்கொண்டு ஓடிவருவது யார்? பலராமனா? போதும். இந்தப் பிறவி எடுத்ததன் பயனை இன்று அடைந்துவிட்டேன்.. அக்ரூரரின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் ஆறாய்ப் பெருகியது. பின்னாலேயே நந்தன், யசோதா, ரோஹிணி எல்லோரும் வந்தனர். வாங்க வாங்க... சொல்லாம வந்திருக்கீங்களே ஒரு செய்தி அனுப்பினா நானே வந்திருப்பேனே.. நந்தன் வரவேற்க  அக்ரூரர் அவரைக் கட்டியணைத்துக்கொண்டார். கண்ணன் அவரைக் குறுகுறுவென்று பார்த்தான்.  அவனது பார்வையில் மயங்காதவர் உண்டா? விட்டால்

உறவா? பகையா? இருக்குமிடம் தெரியாமல் அமைதியாய் வாழ்ந்து வந்த அக்ரூரரைப் பார்த்து கம்ஸன் கண்ணனை அழைத்து வரச் சொன்னான். அரசனின் உத்தரவு. போய்த்தான் ஆகவேண்டும். தான் போகாவிட்டால் சிறைவாசம் என்பதோடு, வேறொருவர் நிச்சயம் செல்வார். கண்ணனை எதற்கு அழைக்கிறான் என்பது நன்றாகத் தெரியும் அக்ரூரருக்கு. கண்ணனைக் கொல்வதற்கான அழைப்பை விடுக்கும்‌ பணியைப் போய்த் தான் செய்வதா? துடித்துப் போனார் அக்ரூரர். கண்ணன் இறைவன். அவனைக் கொல்வதென்பது நடவாத ஒன்றுதான். ஆனால், கம்சன் கண்ணனைக் கொல்ல அழைப்பதைத் தான் போய்ச் சொன்னால், கண்ணன் தன்னைப் பற்றி என்ன நினைப்பான்? கொலை செய்வதற்கான அழைப்பைக் கொண்டுவந்தவர் என்று தன்மேலும் கோபப்படுவானா? வெறுத்துவிடுவானா? கண்ணனின் வெறுப்பைச் சம்பாதித்துவிட்டு எப்படி வாழமுடியும்? சேச்சே, கண்ணன் தன்னைத் தவறாக நினைப்பானா? அவன் இறைவனாயிற்றே. அவனுக்கு நம் மனதிலுள்ள எண்ணம் புரியாதா? அனல் பட்ட புழுவாய்த் துடித்தார். இருந்திருந்து கண்ணனைப் பார்க்கும் வாய்ப்பு கிட்டியது. ஆனால் இப்படி ஆகிவிட்டதே. ஒரு வகையில் கண்ணனுக்கு சித்தப்பா முறை வேண்டும் அக்ரூரர்.  தன்னை எதிரியின் தூதன் என்று பார்ப்பானா? பக்