ஹரிப்ரியா

அவ்வப்போது உபன்யாசங்களுக்கு நடுவே குருநாதருக்கே உரிய ஒரு தனிப்பட்ட நடையில்  சொல்லப்படும் சில விஷயங்கள் நம்மை மறந்து  வயிறு குலுங்கச் சிரிக்கச் செய்துவிடும். அவற்றுள் சில இங்கே  சிரிப்பதற்காகவும் கொஞ்சம் சிந்திப்பதற்காகவும்  பகிரப்படுகின்றன. மிகவும் சிஷ்டரான ஒரு பெரியவர் இருந்தார். அவர் ஸேது ஸமுத்திரக்கரையில் அனுஷ்டானங்களைச் செய்வதற்காகச் சென்றிருந்தார். பெரியவர்கள் எப்போதும் கையில் தீர்த்த பாத்திரம் வைத்திருப்பார்கள். தீர்த்தம் என்பது கவசம் போன்றது. அவர்களது ஜப சக்தியை சேமித்து வைக்கவும், மற்றவர்களுடைய எண்ண அலைவரிசை தம்மை பாதிக்காமல் இருப்பதற்கும் தீர்த்தம் பயன்படுகிறது. துரத்தப்படும் ஒரு திருடன் நடுவில் மழையில் நனைந்தாலோ, அல்லது ஒரு குளத்தில் இறங்கிவிட்டுச் சென்றாலோ அவனை மோப்பநாயால் தொடர இயலாமல் போவதை நடைமுறையில் பார்க்கிறோம். ஏனெனில் அவனது அலைவரிசை அந்த நீரோடு அறுபட்டுவிடுகிறது. இப்போது அந்தப் பெரியவரைப் பார்க்கலாம். அவர் ஸமுத்திரத்தில் ஸ்நானம் செய்வதற்காக இறங்கினார். தீர்த்த பாத்திரத்தை கடலில் விட்டுவிடுவோமோ என்று யோசனை வந்தது. அதைப் பார்த்துக்கொள்ளச் சொல்லிக் கரை...

அவ்வப்போது உபன்யாசங்களுக்கு நடுவே குருநாதருக்கே உரிய ஒரு தனிப்பட்ட நடையில்  சொல்லப்படும் சில விஷயங்கள் நம்மை மறந்து  வயிறு குலுங்கச் சிரிக்கச் செய்துவிடும். அவற்றுள் சில இங்கே  சிரிப்பதற்காகவும் கொஞ்சம் சிந்திப்பதற்காகவும்  பகிரப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு மனிதருக்குள்ளும் அந்தர்யாமியாக இறைவனே இருக்கிறான்.அவனே ஒவ்வொருவரையும் உள்ளிருந்து தூண்டுகிறான். நற்செயல்களின் ஒருவரை செலுத்துவதும், தகாதனவற்றைச் செய்யத் துணியும்போது உள்ளிருந்து எச்சரிப்பதும் அவனே.. இப்போதெல்லாம் இரண்டு வயது கூட நிரம்பாத குழந்தைகளைப் பள்ளிக்கு அனுப்பும் பழக்கம் வந்துவிட்டது. ஒரு இரண்டு வயதுக் குழந்தையை உட்கார்த்தி வைத்துக்கொண்டு எதை சொல்லிக்கொடுக்க முடியும்? ஒரு பாட்டோ கதையோகூட அந்தக் குழந்தையை எவ்வளவு நேரம் பிடித்து வைக்கும்? குட்டி குட்டியாக வாத்துக்குட்டிகள் போல் கயமுய வென்று பேசிக் கொண்டிருக்கும் அந்த குழந்தைகளுக்கு  ஆசிரியர் என்னமோ சொல்லித் தருகிறார். அவையும் அப்படியே சொல்கின்றன.  உண்மையில் ஆசிரியர் சொல்லித் தருவதால் மட்டுமா குழந்தை கற்றுக் கொள்கிறது.. அப்படியானால் நான்கு பூனைக் ...

அவ்வப்போது உபன்யாசங்களுக்கு நடுவே குருநாதருக்கே உரிய ஒரு தனிப்பட்ட நடையில்  சொல்லப்படும் சில விஷயங்கள் நம்மை மறந்து வயிறு குலுங்கச் சிரிக்கச் செய்துவிடும். அவற்றுள் சில இங்கே  சிரிப்பதற்காகவும் கொஞ்சம் சிந்திப்பதற்காகவும்  பகிரப்படுகின்றன. ராவணனோடு சமர் செய்து தாயாரை மீட்டாயிற்று.  விபீஷணன்,  வெற்றி பெற்ற ராஜ்ஜியம் தங்களுக்கே சொந்தம். எனவே, நீங்களே அரசனாக இருங்கள்  என்று வேண்டியதைத் தட்டிக் கழித்து, துண்டை உதறித் தோளில் போட்டுக்கொண்டு கிளம்பினான் சக்கரவர்த்தித் திருமகன். பதினான்கு வருட வனவாசம் முடிய ஒருநாள்தான் பாக்கி. நாளையே அயோத்தி செல்ல வேண்டும்  என்று பரபரத்தான்.  ஏன் அயோத்திக்குச் செல்ல இத்தனை அவசரம்? ஒரு நாள் கழித்துப் போனால்தான் என்ன? போகலாம்தான். ஆனால், பரதனைப் பற்றி நன்கறிவான் ராமன். நாளை கடைசி நாள் என்றால், நாளை மாலை வரை காத்திருக்க மாட்டான் பரதன். சூர்யோதயம் ஆனதுமே அண்ணா வரவில்லை என்று நெருப்பை மூட்டி குதித்துவிடுவான். பதினான்கு வருடங்களுக்கு மேல் ஒருநாள் கூடப் பொறுக்கமாட்டேன், அக்னி ப்ரவேசம் செய்வேன் என்று ப்ரதிக்ஞை செய்துவிட்டான் அவன்...

அவ்வப்போது உபன்யாசங்களுக்கு நடுவே குருநாதருக்கே உரிய ஒரு தனிப்பட்ட நடையில்  சொல்லப்படும் சில விஷயங்கள் நம்மை மறந்து  வயிறு குலுங்கச் சிரிக்கச் செய்துவிடும். அவ்ற்றுள் சில இங்கே  சிரிப்பதற்காகவும் கொஞ்சம் சிந்திப்பதற்காகவும்  பகிரப்படுகின்றன. ஒரு உபன்யாசகர் ராமாயணம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். தினமும் ஒருவர் கதை கேட்க வருவார். முதல் வரிசையில் அமர்ந்து அவ்வப்போது தலையாட்டி, சிரித்து,  ஆர்வமுடன் கதை கேட்பார். கதை சொல்பவர்களுக்கு ரசித்துக் கதை கேட்பவர்கள் ஒரு வரம். அவர்களைப் பார்த்துக் கொண்டே இன்னும் உற்சாகமாகக் கதை சொல்வார்கள். ஒன்பது நாள்களுக்கு ராமாயண நவாஹம் உபன்யாசம் முடிந்தது.  ஒன்பதாம் நாள் கதை முடிந்ததும், உபன்யாசகர், தினமும் வந்து ஆர்வமுடன் கதை கேட்டாரே, அவரைப் பார்த்து ஓரிரு வார்த்தைகள் பேசிவிட்டுப் போகலாம் என்று நினைத்தார். அவரை அழைத்துச் சொன்னார் உங்களை மாதிரி கதை கேட்கறவங்க ஒருசிலர் இருந்தால் போதும். உற்சாகமாக கதை சொல்லலாம். நீங்க எங்க இருக்கீங்க? என் உபன்யாசம் எங்கு நடந்தாலும் உங்களுக்கு தெரிவிக்கிறேன். நீங்க அவசியம் வரணும் என்றார்.  அவரும்,...